نرم، بالزامی، چوبی، غنی، شیرین و گرم.

نت کندر با رایحه‌ای گرم، نرم و اندکی شیرین، در عطرسازی به‌عنوان فیکساتور (تثبیت‌کننده‌ی بو) به‌کار می‌رود تا بُعدی ادویه‌ای، بالزامی و گاه با ته‌مایه‌ی لیمویی به آکوردهای کهربایی و وانیلی بیفزاید. این نت می‌تواند تداعی‌گر رایحه‌هایی شبیه مُر (Myrrh) یا اِلمی (Elemi) باشد و معمولاً عطری عمیق، غنی و چوبی را القا می‌کند.

تولید
کندر، این صمغ خوش‌عطر و ارزشمند، بومی مناطق غربی هند، ظُفار (در جنوب شبه‌جزیره عربستان) و شمال‌غربی آفریقاست. امروزه اما بیشتر برداشت آن از سرزمین‌های باستانی و خشک اتیوپی و سومالی انجام می‌شود. برای استخراج صمغ معطر، شکاف‌هایی با چاقو بر تنه‌ی درخت ایجاد می‌شود تا درخت «بگرید» و رزینی سفیدرنگ ترشح کند که پس از حدود ۱۰ تا ۱۵ روز آماده‌ی جمع‌آوری است. این صمغ پس از برداشت یا با روش تقطیر بخار آب برای به‌دست‌آوردن اسانس و یا با حلال‌های فرّار برای تولید رزینوئید استخراج می‌شود.

تاریخچه
کندر، چیزی فراتر از یک رایحه‌ی دل‌انگیز است؛ عطری الهی که هزاران سال است انسان را همراهی می‌کند و شاید تنها پیوند ثابت میان تمامی ادیان جهان باشد. کندر در آیین‌ها و مراسم مذهبی باستانی جایگاه ویژه‌ای داشت: مجوسان آن را به عیسی مسیح هدیه دادند، کاخ سلیمان با آن معطر می‌شد، و امروزه نیز در مراسم مذهبی کاتولیک‌ها و بودایی‌ها استفاده می‌شود. هرودوت، تاریخ‌نگار یونانی، از زنان قوم سکا یاد می‌کند که با آسیاب کردن چوب سرو و سرو کوهی در کنار کندر، خمیری آرام‌بخش می‌ساختند و آن را بر چهره و دستان خود می‌مالیدند. در دوران باستان، کندر ارزشی فراتر از طلا داشت و به‌عنوان گران‌بهاترین ماده‌ی تجاری جهان شناخته می‌شد.