پچولی یا نعنا هندی یکی از نت‌های کلاسیک و محبوب در عطرسازی است که با قدرت نفوذ بالای خود، ترکیب‌های عطری را با عمق و شخصیت منحصر به فرد پر می‌کند. رایحه‌ی آن عمیق، گرم و چوبی است و حس خاکی و صمغی ایجاد می‌کند که پایه‌ای ایده‌آل برای چایپرها، ترکیب‌های چوبی و کهربایی محسوب می‌شود. به دلیل شدت بالای عطر، پچولی معمولاً با دقت و تعادل در فرمولاسیون‌ها استفاده می‌شود.
خواص پچولی فراتر از دنیای عطرسازی است. این گیاه دارای ویژگی‌های ضدعفونی‌کننده، ضدالتهابی، ضدقارچ، ضداحتقان، تقویت‌کننده گردش خون، انرژی‌بخش و حتی مقوی میل جنسی است. در آروماتراپی، پچولی به بازسازی سلول‌های پوستی کمک می‌کند و در محصولات بهداشتی و آرایشی به عنوان یک ماده‌ی احیاکننده و مغذی برای پوست و بدن شناخته می‌شود.

تولید
گیاه پچولی بومی اندونزی و مالزی است و یک درختچه چندساله است که تا ارتفاع حدود ۱ متر رشد می‌کند. ساقه‌های بلند سبز با گل‌های بنفش کوچک و معطر پوشیده شده‌اند. اسانس پچولی از طریق تقطیر با بخار برگ‌های خشک‌شده به دست می‌آید و سپس چند ماه برای کاهش تلخی و افزایش لطافت و تعادل عطر تصفیه می‌شود.

تاریخچه
پچولی در اروپا برای اولین بار در دوران ویکتوریایی وارد دنیای عطر شد، جایی که از آن در کیسه‌های عطری، پوت‌پورری‌ها و ترکیبات عطری استفاده می‌شد. این نت در ابتدا نمادی از تجمل، خودخواهی و لذت‌جویی بود و زنان علاقه‌مند به پچولی اغلب با نویسندگانی چون بودلر و هوئیسمنس که تحت تأثیر جنبش رمانتیک و فرانسوی‌های دکادنت بودند، همسو دیده می‌شدند. در دهه ۶۰ میلادی، پچولی توسط هیپی‌ها دوباره احیا شد و به عنوان رایحه‌ای آرام‌بخش و تسکین‌دهنده برای بدن و ذهن مورد توجه قرار گرفت.
رایحه‌ی چوبی، خاکی و سنگین پچولی نقش مهمی در محبوبیت آن در دهه ۶۰ میلادی داشت. برخی معتقدند که این عطر همچنین ممکن بود برای پوشاندن بوی قوی ماریجوانا نیز استفاده شود.