چوب صندل یکی از پایه‌ای‌ترین مواد در دنیای عطرسازی است و به‌عنوان نت پایه در بی‌شمار ترکیب عطری کاربرد دارد. رایحه‌ی شیری، نرم و لطیف آن، چوب صندل را به تثبیت‌کننده‌ای ایده‌آل و بسیار قابل ترکیب با سایر نت‌ها تبدیل کرده که عطرسازان را قرن‌ها الهام‌بخش بوده است. این نت چوبی و کهربایی با گرمایی گسترده و لطافت مخملی و خامه‌ای، حضور قدرتمند و اغواگرانه‌ای به عطرها می‌بخشد.
چوب صندل در هند کالایی بسیار محبوب و ارزشمند است؛ به‌طوری که در مراسم تدفین افراد مهم، حدود ۴۰۰ کیلوگرم از این چوب معطر مصرف می‌شود. معابد، آثار هنری منبت‌کاری شده و مبلمان‌های لوکس نیز از چوب صندل ساخته می‌شوند. این اهمیت و استفاده گسترده، دلیل کمبود چوب صندل و کنترل شدید دولت هند بر کشت و صادرات آن را توضیح می‌دهد.
در پزشکی سنتی چین، عصاره‌ی چوب صندل برای درمان مشکلاتی مانند دردهای معده و بیماری‌های پوستی استفاده می‌شود. همچنین این ماده به افزایش طول عمر و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند و رایحه‌ی آن باعث تقویت اراده، انگیزه و اعتماد به نفس می‌شود. در آیین هندو، دود چوب صندل اعتقاد بر این دارد که روح را بالا می‌برد و مدیتیشن را بهبود می‌بخشد.

تولید
چوب صندل از درختان همیشه‌سبز معطر به دست می‌آید که برگ‌های خوشبو دارند. با اینکه گونه‌های متعددی از درخت صندل وجود دارد، تنها تعداد محدودی از آن‌ها وارد دنیای عطرسازی می‌شوند: Santalum album، Santalum spicatu و Santalum australedonicum. برای به‌دست آوردن روغن اسانسی، پوست و ریشه درخت خشک شده، به پودر تبدیل می‌شوند و سپس با تقطیر با بخار آب استخراج می‌گردند.

تاریخچه
چوب صندل بیش از چهار هزار سال است که حواس بشر را مجذوب خود کرده است. در دوران باستان، از آن برای ساخت مبلمان و تزئین معابد استفاده می‌شد و فضایی معطر و دلنشین ایجاد می‌کرد و همزمان حشرات را دور می‌ساخت. این چوب مقدس از دیرباز با مفهوم الهی و مراسم مذهبی مرتبط بوده است. به‌ویژه در هندوئیسم و بودیسم، چوب صندل در آیین‌هایی به کار می‌رفته که هدف آن کاهش رنج انسان‌ها بوده است. در اساطیر هندو، باغ خدایان درختی معطر به نام «هاری چاندان» دارد و چوب صندل، بخش زمینی و ماندگار همان درخت الهی محسوب می‌شود.