بنزوین رایحه‌ای غنی و پیچیده دارد که با ترکیبی از نت‌های چوبی و وانیلی شیرین شناخته می‌شود. ساختار لایه‌لایه‌ی آن در گرما و حس عسل‌گون، یادآور کارامل، بادام یا قهوه تازه رُست شده است. نت‌های گل‌گونه‌ی ظریف، کمی یاد گل میخک را با خود دارند و در تون‌های نرم، سبک یا پودری حس می‌شوند. بنزوین به‌عنوان تثبیت‌کننده‌ی رایحه (Fixative) شهرت دارد و با نُت‌های گرد و کره‌ای خود، گرما و عمق ویژه‌ای به ترکیبات عطری می‌بخشد. این ماده بیشتر در آکوردهای آمبری یا گُرمند (خوراکی و شیرین) به کار می‌رود.

تولید
بنزوین از طریق فرآیندی موسوم به Tapping به‌دست می‌آید؛ در این روش پوست درخت عمدی برش داده می‌شود تا رزین بالسامیک از درختان جنس Styrax استخراج شود. کارگر ابتدا باید شجاعانه به بالای درخت صعود کند و هنگام بازگشت، پوست درخت را چندین بار برش دهد. پس از برش، درخت «اشک‌های» نیمه‌مایع باارزشی از رزین ترشح می‌کند.
رزین جمع‌آوری‌شده پس از گذشت شش ماه انتظار سخت می‌شود و سپس با دقت و به‌صورت دستی تمیز و مرتب می‌گردد. در نهایت، رزین‌ها با استفاده از حلال‌های فرار استخراج می‌شوند.

تاریخچه
بنزوین علاوه بر رایحه گرم و دل‌نشین، از گذشته‌های دور به‌خاطر خواص درمانی و درمانی‌اش مورد ستایش بوده است. این رزین بالسامیک قادر است خونریزی زخم‌های کوچک را کند کند و کاربردهای دارویی متعددی دارد. در دوران قرون وسطی، بنزوین به مجموعه‌ای از رایحه‌های پیچیده و خوشبو افزوده می‌شد و در پومندرهای اشراف و افراد متمول حمل می‌گردید.