چای سیاه در عطرسازی حضوری غنی و پرقدرت دارد. نت آن عمیق، کمی دودی و تلخ است و حس مالت و خاکی ملایمی را تداعی می‌کند. این رایحه معمولاً به عطرها گرما و پیچیدگی می‌بخشد و بیشتر در ترکیب‌های شرقی، لوکس و مناسب فصول سرد سال استفاده می‌شود. چای سیاه در کنار نت‌های ادویه‌ای، چوبی و کهربایی جلوه‌ای خاص و پیچیده پیدا می‌کند.

تولید و ویژگی گیاه‌شناسی
چای سیاه از برگ‌های گیاه Camellia sinensis به دست می‌آید. تفاوت اصلی آن با چای سبز در فرآوری پس از برداشت است: برگ‌ها کاملاً تحت فرایند اکسیداسیون (تخمیر آنزیمی) قرار می‌گیرند. این فرآیند سبب تغییر رنگ برگ‌ها به قهوه‌ای یا سیاه و ایجاد رایحه‌ی غنی، پررنگ و متمایز می‌شود. برای استفاده در عطرسازی، از برگ‌های خشک‌شده‌ی چای سیاه عصاره‌گیری می‌شود که نت دودی و گرم آن استخراج گردد.

پیشینه و نمادشناسی
چای سیاه یکی از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌های جهان است و از قرن هفدهم به بعد به‌ویژه در چین، هند و سپس اروپا محبوبیت یافت. در فرهنگ‌های مختلف، چای سیاه همواره نماد گرما، آرامش و مهمان‌نوازی بوده است. در دنیای عطرسازی، این رایحه علاوه بر تداعی آرامش، به‌عنوان نشانه‌ای از لوکس بودن و عمق شخصیتی به کار گرفته می‌شود.