نت‌های پودری و عسل‌گون میموزا با لطافتی نرم و ظرافتی شیرین در هم می‌آمیزند و رایحه‌ای درخشان، آرام و به‌غایت زنانه خلق می‌کنند. عطری گلی و سبز که با لمس لطیفش، ظرافت و وقار را به ترکیب‌های گلی می‌افزاید.

در یک شیشه عطر ممکن است اسانس حاصل از تا حدود هزار گل میموزا وجود داشته باشد.
گل زرد و پُرپَری که معمولاً در عطرسازی و گل‌آرایی می‌بینیم، از نظر گیاه‌شناسی در واقع به خانواده‌ی اقاقیا (Acacia) تعلق دارد.
در صنعت عطرسازی، معمولاً از دو گونه‌ی خاص استفاده می‌شود:
🔹 Acacia decurrens
🔹 Acacia farnesiana
اما «میموزای واقعی» یعنی Mimosa pudica همان گیاه حساسی است که برگ‌هایش با کوچک‌ترین تماس جمع می‌شود و به گل قهر و آشتی معروف است. این گونه در واقع گل‌های زرد معروف را ندارد و به خاطر همین واکنش تدافعی‌اش به نام گیاه حساس یا گل قهر شناخته می‌شود.

تولید
میموزا درختچه‌ای خاردار و بومی استرالیاست که به‌خاطر گل‌های زرد، گرد و پُرپَر خود که عطری قوی و نافذ دارند، کشت می‌شود. این گیاه بین ۲ تا ۱۰ متر ارتفاع دارد و عمدتاً در جنوب فرانسه، مصر، هند و مراکش پرورش می‌یابد. برای تولید رایحه‌ی آن، از گل‌های تازه در فرآیند استخراج با حلال‌های فرّار استفاده می‌شود تا «کانکریت میموزا» به دست آید، سپس با شست‌وشو با الکل، «ابسولوت میموزا» استخراج می‌شود.

تاریخچه
گل میموزا در اواخر قرن هفدهم از استرالیا به اروپا آورده شد و نخست در بریتانیا پرورش یافت. در دهه‌ی ۱۸۶۰، اشراف انگلیسی آن را در سفرهای خود به جنوب فرانسه معرفی کردند. این گل به سرعت در امتداد سواحل مدیترانه گسترش یافت و آن‌قدر محبوب شد که شهر Bormes-Les-Mimosas در فرانسه، نام خود را به افتخار این گل طلایی تغییر داد.