فلفل یکی از نت‌های پرانرژی در عطرسازی است که گرمایی زنده و تحریک‌کننده به رایحه‌ها می‌بخشد و عمدتاً در نت‌های بالا و میانی احساس می‌شود. این نت با تازگی و تندی خود، همراه با جنبه‌های چوبی و زیرلایه‌ای گرم و تند، رایحه‌ای پویا و جذاب ایجاد می‌کند.

تولید
فلفل، مشهور به «طلای سیاه»، از دیرباز محبوبیت جهانی داشته است. این میوه با قابلیت تقویت طعم غذاها و کمک به هضم، جایگاه ویژه‌ای در تجارت ادویه‌ها یافته است. منشأ اصلی آن هند است، اما امروزه در اندونزی، ماداگاسکار، مالزی و حتی اروپا نیز کشت می‌شود. در صنعت عطرسازی، رایحه‌ی تند و معطر فلفل از طریق تقطیر با بخار یا استخراج آبسولوت از میوه‌های خشک و خردشده، پس از فرآیند خشک‌کردن زیر آفتاب و تخمیر طبیعی به‌دست می‌آید.

تاریخچه
فلفل از دیرباز ادویه‌ای ارزشمند و نماد قدرت و جایگاه اجتماعی بوده است. نخستین بار در قرن چهارم قبل از میلاد در متون سانسکریت ذکر شد و بعدها توسط اسکندر بزرگ از هند به غرب منتقل گردید. در سال ۴۱۰ میلادی، ویزیگوت‌ها هنگام غارت رم، فلفل را همراه با طلا و نقره به‌عنوان باج طلب کردند. در قرون بعدی، شرکت هلندی هند شرقی مسیر سلطه جهانی فلفل را هموار کرد و انحصار پرتغالی‌ها را پایان داد، تا جفت معروف «نمک و فلفل» که امروزه می‌شناسیم، شکل گیرد.