شکوفه‌ای افسونگر با رایحه‌ای سرمست‌کننده، شیرین و عمیق؛ یادآور یاس و شکوفه‌ی پرتقال، با رگه‌هایی میوه‌ای، عسلی و اغواگر.

رایحه‌ی گل مریم، سنگین، پرشکوه و اغواگر است. این گل که در دنیای عطرسازی به “ملکه‌ی شب” شهرت دارد، نُتی است باشکوه و فریبنده که حسی کاراملی و عسلی را در کنار لطافت یاس و گرمای شکوفه‌ی پرتقال به مشام می‌رساند. وجوه حیوانی و احساسی آن، حال‌و‌هوایی اغواگر و شهوانی به عطر می‌بخشند—نتی که هم‌زمان لطیف و بی‌پرواست.

تولید
گل مریم، گیاهی آفتاب‌دوست و بومی مکزیک و هند است. این گیاه علفی از پیاز رشد می‌کند و ساقه‌های بلند آن با خوشه‌هایی از گل‌های شش‌گلبرگه‌ی سفید پوشیده می‌شود. امروزه این گل بیشتر در هند، مصر، جزایر کومور و مراکش کشت می‌شود و تا حدی نیز در جنوب فرانسه. گل‌ها از اواخر بهار شکوفا می‌شوند و در آغاز مرداد به اوج خود می‌رسند. شکوفه‌ها هر صبح، درست در زمان باز شدن، برداشت می‌شوند تا رایحه‌ی آن‌ها با دقت از طریق استخراج با حلال به‌دست آید.

تاریخچه
گل مریم از قرن هفدهم در شهر گراس فرانسه کشت می‌شد و رایحه‌ی مسحورکننده‌ی آن با روش سنتی انفلوئراژ (Enfleurage) استخراج می‌گردید. با این حال، تاریخ این گل به دوران تمدن‌های باستانی بازمی‌گردد آزتک‌ها در مکزیک باستان از شکوفه‌های آن برای معطر کردن شکلات استفاده می‌کردند. در عصر ویکتوریا، گل مریم نماد احساسات شدید و جذابیت ممنوعه بود؛ گفته می‌شد که رایحه‌اش اثر آفرو‌دیزیاک (شهوت‌انگیز) دارد، تا جایی که به دختران جوان هشدار داده می‌شد شب‌ها در حضور این گل نفس نکشند.